Świętego Antoniego Polacy darzyli i darzą szczególnymi względami. Świadczy o tym duża liczba sanktuariów i kościołów w Polsce noszących imię padewskiego zakonnika. W burzliwym XIII wieku rozpoczął swą działalność św. Franciszek, zaś w Lizbonie w Portugalii, po latach panowania Arabów, w pionierskim okresie jej walki o samodzielny byt, przyszedł na świat późniejszy Antoni, który na chrzcie otrzymał imię Fernando.Jego sukces polegał na tym, że umiał docierać do sumień, niezależnie od statusu materialnego, wykształcenia czy pochodzenia słuchaczy. Mówił o wierze i miłości Boga, pokorze, modlitwie i umartwieniu. Z drugiej strony bezlitośnie piętnował najbardziej wówczas rozpowszechnione wady, a zwłaszcza lichwę, której był nieubłaganym przeciwnikiem. W swoim przepowiadaniu Antoni podkreślał obowiązek świadczenia miłosierdzia ubogim. Stąd zapewne wziął się dziś szeroko rozpowszechniony chleb św. Antoniego, czyli jałmużna dla ubogich.