Świątynia to budowla postawiona z żywych kamieni – Uroczystość poświęcenia własnego Kościoła

Dzień poświęcenia kościoła jest do pewnego stopnia porównywalny z chrztem człowieka. Człowiek staje się świątynią Boga przez chrzest; budynek – przez poświęcenie i namaszczenie. Gdy dziecko przychodzi na świat, jest nowym istnieniem ludzkim, nowym człowiekiem. Od chwili chrztu – staje się dzieckiem Boga i miejscem Jego zamieszkania na ziemi, Jego świątynią.Dzisiaj dziękujemy Bogu, że pozwolił wznieść, z Jego darów, kościół parafialny – tę „arkę przymierza”, stały symbol Jego zbawczej obecności wśród nas.Dla każdej świątyni dwa dni, są szczególnie ważne: dzień jej patrona i rocznica jej poświęcenia. Pierwszy z nich jest odpowiednikiem naszych imienin – w tym dniu w kościele obchodzona jest uroczystość odpustowa (często przenoszona – ze względu na możliwość uczestnictwa większej liczby wiernych – na najbliższą niedzielę). Dzień rocznicy poświęcenia kościoła jest więc faktycznie analogią do wspomnienia dnia przyjęcia Chrztu. Przez chrzest człowiek staje się dzieckiem Bożym; przez poświęcenie świątynia staje się budynkiem przeznaczonym do wyłącznej służby Bożej.