Wspomożycielka Wiernych lub Wspomożenie Wiernych to jeden spośród wielu tytułów nadawanych w Kościele Maryi. Oficjalnie po raz pierwszy tytuł ten nadał Maryi papież Pius V po zwycięstwie odniesionym przez chrześcijan nad Turkami pod Lepanto w 1571 roku. Natomiast liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych zostało wprowadzone przez papieża Piusa VII w roku 1815. Pius VII w roku 1814 został uwolniony z więzienia napoleońskiego w Fontainebleau, w którym przebywał pięć lat. Rok później ustanowił dla Rzymu i państwa kościelnego święto Maryi Wspomożycielki Wiernych jako wotum dziękczynne za opiekę Matki Bożej nad Kościołem. W roku 1959 na prośbę biskupów polskich wspomnienie to zostało wprowadzone także w Kościele polskim. Do rozwoju kultu Maryi jako Wspomożycielki Wiernych przyczynili się zwłaszcza Salezjanie. Św. Jan Bosko tytuł Wspomożycielki Wiernych wybrał w 1865 roku dla budowanej przez siebie świątyni ku czci Matki Bożej w Turynie. Maryja wielokrotnie okazywała się wspomożeniem dla całego Kościoła i pojedynczych wiernych. Obchodząc to święto Kościół wyznaje wiarę w przemożną pomoc Maryi.