2 lutego przypada Dzień Życia Konsekrowanego. W tym dniu pamiętamy szczególnie o osobach, które przyjęły na siebie wyjątkowe zobowiązania – śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwo. Zobowiązania te stanowią o konsekracji człowieka, o jego niepodzielnym związaniu się z Panem Bogiem. Ślub czystości oznacza, że osoba go składająca nie wchodzi w związek małżeński, rezygnuje z życia rodzinnego, by całkowicie oddać się do dyspozycji Bogu. Zaś śluby ubóstwa i posłuszeństwa nadają charakter życiu osoby konsekrowanej, która rezygnuje z wszelkiej własności i oddaje Bogu poprzez decyzje przełożonych nawet swoją wolę. To są bardzo trudne sprawy, wielokrotne przełamywanie siebie, które wymaga wielkiego wsparcia modlitwy. Toteż świadomy tego zakonnik czy zakonnica w chwili ślubów wypowie: „Actus ad omnia” – Gotowy na wszystko. Śluby zakonne nie są osadzone w próżni. One tkwią mocno w rzeczywistości ludzkiej, podkreślając, że trzeba jak najlepiej wykonywać swoje zadania, szczególnie gdy obiecało się to Panu Bogu. Jak wspomniałem, nieodzowną towarzyszką życia zakonnego jest modlitwa, adoracja Najświętszego Sakramentu, różne indywidualne i wspólnotowe formy nabożeństw oraz nieustanna troska o rozwój życia wewnętrznego.