Jak co miesiąc, modlimy się w dwóch papieskich intencjach, ogólnej i misyjnej. Wyznacza się je ze znacznym wyprzedzeniem. Zgodnie z wolą papieża Franciszka w miesiącu sierpniu w intencji ogólnej modlimy się aby uchodźcy, zmuszeni do opuszczenia swoich domów z powodu przemocy, znaleźli wielkoduszną gościnę, i by ich prawa były chronione. Sprawa pojawiała się wielokrotnie, zarówno przez apele o wspieranie poszkodowanych przez los, o położenie kresu dramatowi nędzy, o wspomaganie odtrąconych, jak i wprost. Ojciec Święty polecał modlić się za uchodźców w Afryce (IX 1999), by uchodźcy doświadczyli dobroci Boga, Ojca wszystkich ludzi (IV 2000), by nasze społeczeństwo przez braterską miłość służyło pomocą uchodźcom, którzy żyją w skrajnej nędzy (VI 2005), by chrześcijanie potrafili odnosić się do migrantów z szacunkiem i miłością, rozpoznając w każdej osobie obraz Boga (I 2006), by opinia publiczna zauważyła problem milionów wypędzonych i uciekinierów i by znaleziono rozwiązania dla ich, często tragicznej, sytuacji (VIII 2009), by migranci byli przyjmowani, zwłaszcza przez wspólnoty chrześcijańskie, z wielkodusznością i autentyczną miłością (XII 2012), by rodziny migrantów, zwłaszcza matki, były wspierane i otaczane opieką w trudnościach (II 2013). Tym razem chodzi o zmuszonych do opuszczenia swoich domów z powodu przemocy. Tak było i wcześniej, ale obecnie skala problemu jest ogromna. Setki milionów ludzi porzuca ojczyste strony, by na obczyźnie szukać bezpieczeństwa, domu, miejsca pracy i szkoły dla dzieci. Mimo problemów, jakie stwarzają swoim przyjściem, nie możemy sobie pozwolić na obojętność. Mamy się zdobyć „na wielkoduszną gościnę” i na ochronę ich praw. Sam Bóg przyjął los uchodźcy, a Jego Syn spełnił misję jako wędrowny Nauczyciel i spotyka się z nami także pod postacią przybysza: Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie (Mt 25, 35).