Jak co miesiąc, modlimy się w dwóch papieskich intencjach, ogólnej i misyjnej. Wyznacza się je ze znacznym wyprzedzeniem. Obecne zatwierdził jeszcze Benedykt XVI. Pierwsza z nich to: „Aby niepełnosprawni umysłowo otaczani byli miłością i pomocą, których potrzebują, by godnie żyć”. Papież Benedykt XVI mówił wtedy w bazylice św. Piotra: „Wszyscy wiemy, że Jezus postrzegał człowieka w całej jego rzeczywistości, by uzdrowić go w pełni – na ciele, umyśle i duchu. Osoba ludzka stanowi bowiem jedność, a jej poszczególne wymiary można i powinno się rozróżniać, ale nie oddzielać. Również Kościół pragnie zawsze w ten sposób patrzeć na osoby, a to podejście określa charakter katolickich instytucji służby zdrowia, jak również postawę tych, którzy w nich pracują. Myślę teraz szczególnie o rodzinach, które mają wśród swoich członków osobę chorą umysłowo, doświadczając związanych z tym trudów i rozmaitych problemów. Uczestniczymy w tych sytuacjach poprzez modlitwę i niezliczone inicjatywy podejmowane przez wspólnotę kościelną na całym świecie świata, zwłaszcza tam, gdzie brakuje odpowiedniego ustawodawstwa, gdzie struktury publiczne są niewystarczające i gdzie klęski żywiołowe czy niestety wojny i konflikty zbrojne powodują u ludzi poważne urazy psychiczne. Są to formy ubóstwa przyciągające miłość Chrystusa Miłosiernego Samarytanina i Kościoła nierozdzielnie z Nim złączonego w służbie cierpiącej ludzkości”. Ojciec Święty poleca nam też intencję misyjną na każdy miesiąc. We wrześniu mamy się modlić, „aby chrześcijanie, natchnieni Słowem Bożym, angażowali się w służbę chorym i cierpiącym”.