W odległości od Wenecji ok. 40 km w kierunku Ferrary i Bolonii leży miasto Padwa, liczące dzisiaj ponad 200 000 mieszkańców. Miasto stare, pamiętające najazd Galów (226-225 p.n.e.), zdobyte przez Rzymian (183-181), a potem wielokroć zmieniające władców. Tutaj około roku 50 przed Chrystusem urodził się słynny historyk rzymski, Tytus Liwiusz. Chrześcijaństwo dotarło tu wcześnie, skoro już w wieku III była w Padwie stolica biskupia. Z roku 304 pochodzą pierwsi męczennicy padewscy: św. Justyna i św. Daniel. W roku 1222 powstał tu jeden z najdawniejszych i najznakomitszych uniwersytetów świata. Można w jego murach oglądać portrety najznakomitszych uczonych, którzy tu studiowali lub wykładali. Padwa dała Kościołowi kilkunastu świętych i błogosławionych, ale największą dumą miasta jest il Santo, czyli św. Antoni. Bazylika jemu poświęcona, jego grób i relikwiarz z zachowanym dotąd cudownie nienaruszonym językiem Świętego, przyciągają niby magnes rzesze jego wielbicieli z całego świata. Bo też nie ma w Kościele drugiego Świętego, który by cieszył się tak wielką popularnością wśród wiernych jak św. Antoni Padewski. We wszystkich niemal zakątkach świata można znaleźć jego kościoły, kaplice, ołtarze czy bodaj wizerunki.