13 czerwca Kościół obchodzi jego liturgiczne wspomnienie, a w zakonie franciszkańskim przeżywane jest święto. W kościołach franciszkańskich w czasie Mszy św. i nabożeństw odbywa się tego dnia błogosławieństwo małych dzieci oraz lilii. Rozdawane jest także pobłogosławione pieczywo – "chleb św. Antoniego". Święty  Antoni był franciszkaninem. Urodził się, wychował i wykształcił w Lizbonie, w 1195 roku jako Ferdynand Bulonne. Pomiędzy 15 a 20 rokiem życia wstępuje do Kanoników Regularnych św. Augustyna. Studiuje teologię w Coimbrze i tam, w roku 1219, przyjmuje święcenia kapłańskie. Jest świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów zamordowanych w Maroku. W tym wydarzeniu odczytuje Boże wezwanie. Wstępuje do franciszkanów, przybierając imię Antoni. Chce udać się do Maroka, aby głosić Ewangelię poganom nawet za cenę utraty życia. Ciężka choroba krzyżuje jego plany. Wraca z Maroka, ale zamiast do ojczyzny trafia do Italii. Dociera do Asyżu, gdzie spotyka się ze św. Franciszkiem. Bracia, odkrywszy jego kaznodziejski talent, mianują go generalnym kaznodzieją zakonu. Antoni przemierza miasta i wioski, głosząc Ewangelię i nawołując do poprawy życia i pokuty. Głosi kazania we Francji, gdzie skutecznie przeciwdziała albigensom.  Dar wymowy, świętość i nadzwyczajne dary (uzdrowienia, czytanie w sumieniach ) gromadzą przy nim tak wielkie tłumy.