Dokładnie tydzień temu Środą Popielcową rozpoczął się kolejny Wielki Post. To dla nas, chrześcijan, czas pokuty, w którym w sposób szczególny pragniemy praktykować czyny służące nawróceniu naszych serc. Wielki Post bardzo często kojarzy nam się z czasem pustyni: z czasem zmagań, posuchy, duchowym odrodzeniem. W istocie to sam Chrystus na tej właśnie drodze nam przewodzi. Wielki Post daje nam nową moc ku odrodzeniu w Jezusie Chrystusie, ku nowemu życiu. Pozwala nam głębiej wejrzeć w siebie. Dla tak wielkiej sprawy warto się natrudzić, warto uczynić wszystko, aby ten post był większy niż dotychczas, by był to post Wielki. A będzie to możliwe, jeśli nawrócimy się i naprawdę uwierzymy w Ewangelię. Zaś nawrócenie to przecież nic innego jak przemiana naszego serca, aby na nowo nauczyło się kochać Boga i człowieka.

Nawrócić się to na nowo zapałać miłością. To otworzyć się na miłosierdzie Boga, który swoją obecnością i przebaczeniem w sakramencie pojednania. Nie ma bowiem wśród nas nikogo, kto nie potrzebowałby oczyszczenia z grzechów i ze słabości. Nasze przyjście do Chrystusa Miłosiernego jest najbardziej niezwykłym wyznaniem wiary w zbawczy sens Jego śmierci na krzyżu. Chcemy razem z Nim powstać do nowego życia. Wielki Post sprzyja także naszej mobilizacji, aby jeszcze więcej w naszym życiu było uczynków pobożności i miłości, również poprzez dawanie jałmużny ludziom potrzebującym. Wszystko to zaś pragniemy czynić nie z przymusu, czy tylko dla spełnienia przykazania kościelnego, lecz z miłości dla naszego Pana i Zbawcy. On tyle wycierpiał i umarł na krzyżu za nas grzeszników, a po trzech dniach zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Jest jednak jeszcze jedna forma pokuty, którą Kościół szczególnie sobie ceni – modlitwa. Wśród wielu modlitw, które znamy i praktykujemy są i te tak charakterystyczne dla okresu Wielkiego Postu: Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale. Myślę, że w tym czasie także częściej będziemy odmawiać Koronkę do Miłosierdzia Bożego.  Warto zatem pamiętać, że Kościół z tymi nabożeństwami złączył możliwość zyskiwania odpustu zupełnego.

Droga Krzyżowa

W naszym kościele odprawiane będzie w: poniedziałek, wtorek, sobotę o godz. 18.00, w piątek o godz. 8.30 i o godz. 18.00 Droga Krzyżowa dla dorosłych, o godz. 17.00 dla dzieci, a po wieczornej Mszy św. o 19.15 Droga Krzyżowa dla młodzieży. Uczestnicząc w nabożeństwie Drogi Krzyżowej możemy uzyskać odpust zupełny określony przepisami Kościoła. Odpust zupełny zyskuje więc ten, kto odprawia pobożnie Drogę Krzyżową. W pobożnej praktyce Drogi Krzyżowej odnawia się pamiątkę cierpień, jakie Boski Zbawiciel przeżył w czasie drogi od pretorium Piłata, gdzie został skazany na śmierć, aż na górę Kalwarię, gdzie umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. Dla uzyskania odpustu określa się następujące warunki:

  • Pobożne ćwiczenie należy odprawić przed stacjami Drogi Krzyżowej prawnie erygowanymi. Do erygowania zaś Drogi Krzyżowej wymaga się 14 krzyżów, przy których zwykło się zamieszczać z pożytkiem tyleż obrazów, przedstawiających stacje jerozolimskie.
  • Zgodnie z powszechniejszym zwyczajem pobożna praktyka składa się z czternastu pobożnych czytań, do których dodaje się pewne wezwania modlitewne. Dla odprawiania jednak Drogi Krzyżowej wymaga się tylko pobożnego rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. Nie jest zatem rzeczą konieczną rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji. 
  • Wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej. Jeżeli jednak tę pobożną praktykę odprawia się publicznie i wszyscy biorący udział nie mogą bez zamieszania przechodzić od stacji do stacji, wystarczy, jeżeli do poszczególnych stacji przechodzi prowadzący Drogę Krzyżową, podczas gdy inni pozostają na swoim miejscu. 
  • Wierni, którzy mają przeszkodę, mogą uzyskać taki sam odpust, jeżeli przynajmniej przez pół godziny będą pobożnie czytać i rozważać o Męce i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Gorzkie Żale

Nabożeństwo Gorzkich Żali odprawiane jest w naszym kosciele w niedzielę o godz. 16.00 Gorzkie Żale i połączone są z kazaniem pasyjnym. Po nabożeństwie następuje obrzęd ucałowania relikwii Krzyża Świętego. Nabożeństwo to odprawiane jest w naszej świątyni również w czwartek o godz. 18.00. Temu nabożeństwu także przypisany jes odpust zupełny a mogą go zyskać wszyscy wierni jeden raz w ciągu każdego tygodnia Wielkiego Postu, o ile wezmą pobożny udział w nabożeństwie zwanym „Gorzkie żale” w jakimkolwiek kościele na terenie Polski, po odbyciu spowiedzi św. i przyjęciu Komunii św. oraz odmówieniu w intencji Ojca Świętego jednego „Ojcze nasz” i „Zdrowaś” względnie też jakiejkolwiek innej modlitwy według własnego uznania.

Koronka do Miłosierdzia Bożego

Koronkę do Miłosierdzia Bożego, którą odmawiamy w naszym franciszkańskim kościele o godz 15.00 jest również okazją do owocnego przezywania czasu Wielkiego Postu. W Roku Miłosierdzia, który obecnie przeżywamy jest to dobra okazja, aby odmawiając tę modlitwę wypraszać łaskę Miłosierdzia dla siebie, zatwardiałych grzeszników i całego świata. Odmawiając koronkę możemy zyskać odpust zupełny zgodnie z przepisami Kościoła. Odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

Cieszy fakt, że w okresie Wielkiego Postu chrześcijanie rozważają możliwość głębszego przeżycia tego okresu, by lepiej przygotować się do celebracji największych misteriów chrześcijaństwa, w jakie wprowadzają nas Święta Paschalne. My sami często poszukujemy również sposobów, by się na nie lepiej przygotować. Z reguły przygotowania te ogniskują się wokół trzech tradycyjnych podstawowych praktyk wielkopostnych. Okazuje się, że podejmowanie tych praktyk w ich konkretnych formach, może stać się niezastąpionym świadectwem i wsparciem dla wielu chrześcijan naszego globu zmagających się ze swoją wiarą i problemami życia. Tym bardziej są cennymi, kiedy zdamy sobie sprawę, że czasem znoszą je oni w bardzo trudnych warunkach, nierzadko pośród rzeczywistych prześladowań. Dzięki tym sposobom również my sami czujemy, że nie jesteśmy sami w naszych zmaganiach pośród coraz bardziej zlaicyzowanych form życia. Wtedy też i nasze praktyki wielkopostne przybierają wartość świadectwa, które zawsze winno towarzyszyć świadkom Chrystusa.

Red.