Powstała w 1992 roku i działa na prawach stowarzyszenia katolickiego. Wspólnota skupia osoby, którym bliski jest charyzmat dominikański, wyrażający się najpełniej w modlitwie, studium, działalności charytatywnej oraz ewangelizacji zgodnie z duchem naszych czasów. W latach 1992-1997 Wspólnota Dominikańska (zwana też Magnum in parvo – z łac. wielkość w małym) działała w parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku. Wówczas jej opiekunami duchowymi byli: ks. Adam Sudoł i ks. Marian Burczyk. Działając przy kościele farnym członkowie wspólnoty organizowali m. in. Spotkania i czuwania modlitewne, pielgrzymki (Stara Wieś, Częstochowa, Kraków). Gościli na spotkaniach – wykładach duchownych dominikanów: o. Tomasza Pawłowskiego, o. Tadeusza Marka, o. Joachima Badeniego, o. Władysława Skrzydlewskiego, o. Romana Bakalarza, o. Stanisława Gurgula oraz Krzysztofa Parola. Zapraszano także franciszkanów: o. Tadeusza Pobiedzińskiego (szefa Ewangelizacji Wizualnej), misjonarzy o. Marka Wilka z Peru, o. Dariusza Grygiela z Japonii oraz s. Stanisławę Miś – Służebniczkę NMP. Ponadto wspólnota organizowała zbiórki odzieży dla ubogich, podręczników i przyborów szkolnych dla dzieci z ubogich rodzin, a także współpracowała z Towarzystwem im. św. Brata Alberta. Dzięki życzliwemu wsparciu ks. A. Sudoła przy Wspólnocie Dominikańskiej działała prężna Grupa Synodalna. Przez ponad dwa lata członkowie wspólnoty wydawali miesięcznik parafialny pt. „Maria+Dom”, który później zmienił tytuł na „Przemienienie”.W 1997 roku w wyniku porozumień między zakonami: dominikańskim i franciszkańskim, Wspólnota Dominikańska zmieniła swoją siedzibę i do chwili obecnej działa przy klasztorze oo. Franciszkanów. Opiekunami wspólnoty kolejno byli: o. Bogdan Słyś, o. Stanisław Glista, o. Witold Pobiedziński, o. Piotr Szczepański i obecnie – o. Piotr Marszałkiewicz. W tym czasie członkowie wspólnoty podejmowali różnorodne działania o charakterze religijnym, kulturalnym, charytatywnym i edukacyjnym. Warto choć kilka z nich wymienić: – współtworzenie i organizowanie Akcji Pomocy dla Powodzian w 1997 i 2001 roku. – Organizowanie w latach: 1998 – 2004 Spotkań Ekumenicznych integrujących społeczeństwo Podkarpacia, głównie katolików, prawosławnych na wspólnej modlitwie, występach artystycznych i spotkaniach kolędowych. – Organizacja w 1998 i 1999 r. cyklu wykładów dla nauczycieli, katechetów i uczniów dotyczących szkodliwego działania sekt i grup destrukcyjnych, którymi objęto przeszło 6 tysięcy młodych sanoczan. W 1998 roku przygotowanie i prowadzenie czuwania modlitewnego na Zesłanie Ducha Świętego dla sanockich parafii. Wydanie od 1990 r. trzech obszernych kwartalników pt. „Wspólnota”, w których opisano m. in. działalność i duchowość wszystkich duszpasterstw i grup modlitewnych działających przy klasztorze franciszkańskim. – W czerwcu 1999 r. zorganizowanie wystawy ekologicznej, prelekcji Tadeusza Taworskiego, pokazu egzotycznych zwierząt oraz przeprowadzenie kilku konkursów dla dzieci zdrowych i niepełnosprawnych. Przez kilka lat swej działalności członkowie wspólnoty organizują pomoc materialną dla ludzi ubogich, otaczają opieką dzieci niepełnosprawne oraz osoby chore i samotne. Również cenią sobie współpracę z innymi grupami modlitewnymi zwłaszcza z Kręgiem Biblijnym (wspólne opłatki, czuwania modlitewne, Msze święte) czy z Rycerstwem Niepokalanej i Stowarzyszeniem Rodzin Katolickim (pomoc powodzianom w 2001 r.). W tym tez czasie świeccy dominikanie współtworzyli i brali udział w rekolekcjach oraz pielgrzymkach do Krakowa, Łagiewnik, Warszawy, Gidel, Częstochowy, Warszawy. Zaangażowali się w Dzień Misyjny i prowadzenie loterii fantowej w latach 2000 – 2003, z której fundusze wspomogły pracę misjonarzy. Ponadto praca w Radzie Duszpasterskiej, a także w innych dziełach prowadzonych przez franciszkanów dopełniają nasze działanie. Obok tych wymienionych form pracy „na zewnątrz” cenimy sobie pracę cichą, pełną modlitwy, adoracji, rozważania Pisma Świętego i przemiany wewnętrznej. Pomagają nam w tym spotkania modlitewne i formacyjne, które odbywają się w piątek, po Mszy św. wieczornej i odmówieniu w kościele nieszporów. Częściami stałymi spotkań modlitewno-formacyjnych jest: zapalenie świecy, światła Chrystusa i pieśń do Ducha Świętego; modlitwa spontaniczna: podziękowania, dziękczynienia, prośby, przeproszenie i śpiewanie kanonów; rozważanie fragmentu Pisma Świętego i dzielenie się słowami ze Wspólnotą; świadectwa życia; temat formacyjny dotyczący duchowości dominikańskiej; omówienie spraw bieżących; wspólna modlitwa i pieśń na zakończenie; błogosławieństwo kapłana i zgaszenie świecy; łączność modlitewna ze wspólnotą. W każdy trzeci piątek miesiąca przeżywamy Mszę świętą wspólnotową z homilią dialogowaną i własną oprawą liturgiczną. Dekretem o. Macieja Zięby, prowincjała oo. Dominikanów, w dniu 9 V 2001 r. Wspólnota Dominikańska została erygowania i otrzymała status Fraterni, której patronami są święci: Dominik i Franciszek. W 2002 r. obchodziliśmy 10-lecie działalności wspólnoty. Naszym świętem jest dzień Ofiarowania NMP, przypadający 21 listopada. Zapraszamy na spotkania modlitewne. Spotkania Wspólnoty odbywają się w każdy czwartek tygodnia po Mszy św. o godz. 18.30. Przełożoną jest S. Krystyna Szczepańska.