I. Uwagi ogólne:
- W naszym kościele spowiadamy codziennie, podczas Mszy św. o godz. 6.30, 8.00, 9.00 i 18.00.
- W każdy czwartek (oprócz lipca i sierpnia) spowiadamy cały dzień, od godziny 9.00 do 18.00.
- W niedziele i uroczystości spowiadamy podczas każdej Mszy św.
- W I piątek miesiąca spowiadamy od 6.30 do 9.30 oraz od 16.00 do 18.00.
- W wyjątkowych sytuacjach spowiadamy „na dzwonek” – należy dzwonić do furty klasztornej i prosić o kapłana
II. Z czego się spowiadać?
Należy spowiadać się z grzechów. Grzech jest wykroczeniem przeciw rozumowi, prawdzie, prawemu sumieniu; jest brakiem prawdziwej miłości względem Boga i bliźniego z powodu niewłaściwego przywiązania do pewnych dóbr (KKK 1849).
1. Ciężar grzechu
W tradycji Kościoła rozróżnia się grzechy śmiertelne i grzechy powszednie. Grzech śmiertelny: dotyczy tzw. poważnej (ciężkiej), popełniony został z pełną świadomością i całkowitą zgodą. Jego skutkiem jest odwrócenie się człowieka od Boga, który jest jego celem i szczęściem. Grzech powszedni: popełniony jest wtedy, gdy w materii lekkiej nie przestrzega się normy prawa moralnego lub gdy nie przestrzega się prawa moralnego w materii ciężkiej, lecz bez pełnego poznania czy całkowitej zgody. Pozwala on trwać miłości między człowiekiem i Bogiem, choć ją obraża i rani (KKK 1854 -1864).
2. Grzechy główne
Są to grzechy, które powodują inne grzechy oraz wady. Zalicza się do nich: pychę, chciwość, nieczystość, zazdrość, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, gniew, lenistwo
3. Grzechy cudze
Są to grzechy innych osób do których przyczyniamy się: – uczestnicząc w nich bezpośrednio i dobrowolnie; – nakazując je, zalecając, pochwalając lub aprobując; – nie wyjawiając ich i nie przeszkadzając im, mimo, że mamy taką możliwość i jesteśmy do tego zobowiązani; – chroniąc tych, którzy popełniają zło (KKK1868).
III. Warunki sakramentu pojednania
1. Rachunek sumienia: refleksja zmierzająca do uświadomienia sobie treści, okoliczności, motywów popełnionych grzechów w okresie od ostatniej spowiedzi do chwili obecnej. Rachunku sumienia dokonuje się w oparciu o Dekalog i naukę moralną Chrystusa.
2. Żal za grzechy: skrucha przeżyta w zetknięciu z prawdą o własnej grzeszności oraz wiarą w nieskończoność miłosierdzia Bożego. Następuje po solidnym rachunku sumienia.
3. Mocne postanowienie poprawy: decyzja o odwróceniu się od czynionego zła. Wyrażenie woli nie wracania do uprzednio popełnianych grzechów. Podjęcie konkretnych postanowień dotyczących ascezy oraz pracy nad sobą.
4. Szczera spowiedź: ustne wyznanie grzechów spowiednikowi. Podstawowym warunkiem ważności spowiedzi jest jej szczerość i wyznanie co do liczby i rodzaju wszelkich grzechów ciężkich. Zaleca się wyznawanie grzechów powszednich. Spowiedź w której świadomie zataja się popełnione grzechy, z natury swojej jest nieważna.
5. Zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu: podjęcie działań zmierzających do naprawienia wyrządzonych przez siebie krzywd. Stanowi ono zwieńczenie i dopełnienie sakramentu pokuty i pojednania.
IV. Co każdy petent (spowiadający się) wiedzieć powinien
1. Skąd wzięła się władza odpuszczania grzechów?
Została ona nadana przez Jezusa Chrystusa Apostołom i ich następcom. „A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,21-23).
2. Na czym polega tajemnica spowiedzi?
Kapłan wysłuchujący spowiedzi penitenta zobowiązany jest do zachowania w całkowitej tajemnicy treści wszystkiego co od niego usłyszał. Tajemnica spowiedzi pozwala na szczere i owocne przeżycie sakramentu pokuty i pojednania.
3. Jak często się spowiadać?
Nie istnieją uniwersalne reguły, ustalające częstotliwość spowiedzi. W tradycji Kościoła jednak istnieje dobra i warta stosowania praktyka spowiedzi comiesięcznej.Przykazanie kościelne nakazuje, by spowiadać się przynajmniej raz w roku w okresie Wielkanocnym
4. Czy dopuszcza się wypadki w których kapłan może odmówić udzielenia rozgrzeszenia?
Najczęstszym wypadkiem w którym tak się dzieje, jest brak autentycznego żalu za grzechy i woli poprawy ze strony penitenta. Są również grzechy, których odpuszczenie zarezerwowane jest biskupowi diecezjalnemu a nawet Stolicy Apostolskiej.
5. Jak radzić sobie z lękiem i wstydem przed spowiedzią?
Potrzebna jest świadomość, że najważniejszą Osobą wysłuchującą mojej spowiedzi jest Jezus Chrystus. Należy trwać w ufności w Jego nieograniczone miłosierdzie. Ponadto warto pamiętać, że cierpienie i trud towarzyszący wyznawaniu grzechów ma wartość oczyszczającą i sam w sobie jest już elementem pokuty i zadośćuczynienia.
V. Formuła spowiedzi:
Penitent: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Kapłan: Na wieki wieków. Amen.
P: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
K: Czyni znak krzyża nad penitentem: Bóg niech będzie w twoim sercu, abyś skruszony w duchu wyznał swoje grzechy.
P: Amen. Ostatni przystępowałem do spowiedzi świętej?, pokutę zadaną odprawiłem, Pana Boga obraziłem następującymi grzechami: następuje wyznanie grzechów.
P: Po zakończeniu wyznawania grzechów: Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie żałuję, obiecuję poprawę, a ciebie ojcze duchowny proszę o rozgrzeszenie i pokutę. (następuje rozmowa, pouczenie penitenta i wyznaczenie pokuty).
K: Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła, l ja odpuszczam tobie grzechy w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
P: Amen.
K: Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.
P: Bo Jego miłosierdzie trwa na wieki.
K: Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju.
P: Bóg zapłać.