Do jednych z największych Świętych, których nasza Polska posiada, zaliczamy św. Stanisława, biskupa krakowskiego. Urodził się on ze szlacheckiej rodziny w roku 1030 we wsi Szczepanowie w pobliżu miasta Bochni, osiem mil od Krakowa odległej. Pobożni rodzice ofiarowali go już dziecięciem Panu Bogu, a święte wychowanie ich oddziałało tak silnie na młodym Stanisławie, że okazywał nadzwyczaj wielki pociąg do pobożności, gardząc rzeczami światowymi; poświęcał zatem wiele czasu modlitwie i rozmyślaniom świętym, a pieniądze otrzymane od rodziców rozdawał zawsze ubogim i potrzebującym. Po odbyciu nauk w Paryżu, gdzie z powodu swej nadzwyczajnej wiedzy i cnoty był powszechnie cenionym i poważanym, powrócił do Krakowa. Zamianowany przez tamtejszego biskupa proboszczem katedry krakowskiej, świecił wszystkim cnotą i czystością tak ducha jak i ciała, a gorliwymi naukami swymi przyczynił się wielce do naprawy obyczajów. Po śmierci biskupa Lamberta, został święty Stanisław jednogłośnie wybranym jego następcą.